już

i nagle dociera do ciebie myśl
że to już

że wszystko to był błysk jeden
wracasz do ciemności

próbujesz ogarnąć

dotykasz tego co akurat masz pod ręką

czujesz po palcami chłód twardość rzeczy i dzięki temu miękkość ciepło swoich rąk

które za chwilę znikną

wdychasz powietrze czujesz pulsowanie krwi

przełykasz ślinę dokąd ona wędruje ta ślina
myślisz to niezwykłe że tak szybko ta myśl reaguje
i co się z nią stanie

oczy
może kłamliwe omylne i ograniczone tylko do trzech ledwie wymiarów ale


soczystość kolorów

dum dum wciąż pracuje twoje serce które jeszcze nie wie
że za chwilę fajrant

brzmienie słów tyle słów masz w głowie tyle obrazów do których te słowa są kluczem i tylko ty tylko ty wiesz co do czego w całym tym bogactwie w skarbcu pełnym świata dziwnych ogrodów fontann wodotrysków figur i klatek z ludźmi którzy machają ci na pożegnanie

wszystkie dziwactwa twojej wyobraźni
osobliwości hodowane na dnie oceanu który się rozstępuje właśnie abyś mógł przejść środkiem

jako jedno z ostatnich przychodzi ci na myśl słowo
e k s t a t y c z n e

i przez chwilę tylko wiedziałeś wiedziałaś dlaczego

i chcesz to trudne słowo wypowiedzieć na głos
że może przypomnisz sobie do czego
ale nie potrafisz
bo jest trudne i wymaga tytanicznej pracy mięśni języka i ust
co w ostatnim rzucie na taśmę garstki myśli wydaje ci się śmieszne

i czujesz jak twarz krzywi się w grymasie który miał być śmiechem

film

W co gra Romeo?

Niechętna miłość i nienawiść tkliwa
coś z niczego
sens w bezsensie
lekki ciężar
piórko z ołowiu
głód przesytu
chore zdrowie
przejrzysty dym
mroźny ogień
senna jawa
błoga niedola
- wymyśla sobie Romeo w rozmowie z Benvoliem takie sprzecznostki. Można tak się bawić długo.

Cały tekst "Romea i Julii" zbudowany jest na tym zabiegu. Jednoczenie sprzeczności. Łączenie ich w jedno. Miłość i nienawiść. Życie i śmierć. Montecchi i Capuletti, Romeo i Julia.

 - Wołałeś mnie, chłopcze!
- Kto ty jesteś?
- Biała czerń, pusta całość, poważny żart, żywy trup, miękki kamień, beznamiętny żywioł, uczciwe oszustwo, chybione trafienie, piękna brzydota, czarne słońce, niesłychany hałas, miękki twardziel, silna słabość, bezpieczne ryzyko etc. etc.
- Czyli?
- Jednoznaczna Sprzeczność.
- To twoje imię i nazwisko?
- Nazywam się Bez Imienia.
- Czego chcesz?
- Chcę nie chcieć.
- Mieszasz mi w głowie.
- Pomyśl, Romeo, lecz wpierw wyłącz umysł. Zadam ci pytanie
- Tak, słucham.
- Dwie tylko są wersje życia, jakie możesz wybrać.
- Mów.
- W pierwszej wersji jesteś księgowym, prezesem, czy kimś takim. Pędzisz swe życie aż do końca. Trwasz. Druga nie jest trwaniem. Jest szybkością. Jest szybko i krótko. Gwałtownie, mocno, ale bardzo krótko.
- Proszę o podpowiedź.
- Świat, ludzkość głównie wybiera wersję pierwszą, a tęskni za drugą. W związku z tym zapamiętuje tych, którzy wybrali drugą i wciąż opowiada sobie o nich historyjki.
- Nie zajmuje mnie świat i ludzkość.
- Więc wybierz długie i spokojne trwanie.
- Muszę wybrać?
- Każdy musi. Choć większość wybiera bezwiednie. Tobie dany jest wybór świadomy.
- Wybór bez wyboru...
- Wiedziałem. Do widzenia w piekle!
- Kiedy?
- Pojutrze się zacznie!

Mama gęś

 W roli pani Capuletti - Anna Moskal. Na zdjęciu - w czarnych okularach. Obok - Mariusz Benoit, Eliza Borowska, nad nimi - Aleksandra Bożek. Stoi - Mariusz Wojciechowski. Fot. Magda Hueckel

Pani Capuletti pewnego dnia z nudów próbuje sobie stworzyć profil na fejsbuku.

Mój mąż jest człowiekiem majętnym.

Zastanawia się piętnaście minut, dosłownie zastyga nad klawiaturą laptopa, patrząc w okno, za którym rośnie nieznane jej, ozdobne drzewo. Wstaje, poprawia bluzkę, idzie do barku, nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy, patrzy w okno.

Mieszkanie nasze jest znakomicie położone. Nie ma tu mętów, żebraków, złodziejstwa i dziwaków. Jest spokojnie, jest tu naprawdę spokojnie. Od kiedy tu mieszkamy, nic się nie zdarzyło.

Wstaje, poprawia bluzkę, idzie do barku, nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy.

Trawniki strzygą się tu same, nie ma żadnych śmieci. Nikt tutaj nie posiada psa, ani małych dzieci. Jest cicho, ochroniarze pilnują porządku. Mieszka nam tu się, jak w raju. Mamy duży balkon. Wiem doskonale, że większości ludzi na świecie nie byłoby stać nawet na ten balkon, w tej lokalizacji. Dlatego doceniam i cieszę się balkonem.

Wstaje, poprawia bluzkę, idzie do barku, nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy.

Mamy doskonały sprzęt grający oraz świetny zestaw kina domowego. Najbardziej lubię filmy o zwierzętach. Dźwięk i obraz są tak wyśmienite, że nie muszę nawet wiedzieć, co się dzieje. Słucham natury. Chłonę tę kolory. Cieszę się, że nie jestem zwierzęciem. Bardzo się cieszę, że nie jestem zwierzęciem. Nie umiem sobie wyobrazić, co bym zrobiła, jako zwierzę. Czasem się boję, że reinkarnacja istnieje i urodzę się znów, jako zwierzę. W jakiejś brudnej norze. W strachu, głodzie, zimnie i ciemności. Bardzo się tego boję. To jest największy mój lęk. Kiedy patrzę na zwierzęta i słucham natury na naszym zestawie kina domowego, czuję strach, ulgę i zadowolenie. Lubię patrzeć, jak strasznie mają te zwierzęta. I że nie wiedzą w ogóle, bo są za tępe na to, nie wiedzą, że może istnieć jakieś inne życie. Strasznie im współczuję i mam satysfakcję.

Wstaje, poprawia bluzkę, idzie do barku, nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy.

Gdybym miała własne pieniądze, wpłacałbym regularnie na jakieś ZOO. Myślę, żę ZOO to najwłaściwsze miejsce dla zwierzęcia. Tam ktoś je przynajmniej karmi, sprząta klatki, dba. Lubię ZOO.
Niestety wszystkie pieniądze ma mój mąż. Za to ma ich dużo i dzięki temu czuję się przy nim stabilnie i bezpiecznie. Oczywiście z wyjątkiem sytuacji, gdy ten knur podnosi na mnie rękę, ale skłamałabym, gdybym rzekła, że zdarza się to często.

Idzie do barku, nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy.

Mamy wyśmienite auto. Nie pamiętam marki, ale jest to auto z jasną, skórzaną tapicerką. Świetnie się czuję w takim czymś. Lubię rzeczy z prawdziwej skóry.
Raz w roku jeździmy na rodzinne wakacje na jakąś egzotyczną plażę.
Mówię, na rodzinne, bo mamy też córkę. Julię.
Julia ma 30 lat. Skończyła świetną, płatną szkołę i prywatne studia.

Nalewa sobie kapeczkę czegoś zmieszanego z czymś. Wraca, sączy.

Julię właśnie wydajemy za Parysa. To będzie bardzo piękny ślub. Zamówiliśmy bardzo wyszukaną kuchnię. Gwoździem programu ma być potrawa z jadłospisu Ludwika XVI, która wróciła do łask w kręgach zamożnych francuskich smakoszy. Mianowicie oskubana, podpieczona gęś, która w oszołomieniu, i bez oczu, rusza się na stole, chodząc między talerzami, a ucztujący odkrajają po kawałku przy pomocy specjalnych sztućców i uchwytów. Nie macie pojęcia, ile to kosztuje!


Wraca, sączy.

Julio! Julio!!! Już za cztery dni!

Mamma Zombie

Pani Montecchi, mamusia Romea mówi w tej sztuce dwie kwestie.
Kiedy jej mąż udaje, że rwie się do bitki z Capulettim, ona udaje, że go zatrzymuje i mówi:
- Na krok cię nie puszczę. Nie będziesz mi się wdawał w bijatyki.
I zaraz potem zamartwia się o synka:
- A gdzie Romeo? Widziałeś go dzisiaj? Dobrze, że nie wziął udziału w tej bójce.

I to wszystko. Pani Montecchi powiedziała już swoje. Mamy pierwszą scenę aktu pierwszego i od tego momentu do końca pani Montecchi jest niema. Wszystko już powiedziała. Wszystko, co ma do powiedzenia, zawarło się w tych dwóch kwestiach.
Znamy takie mamy? Znamy, znamy. Takie mamy, których życie skupia się na "na krok cię nie puszczę" i "a gdzie mój synek?" Takie mamy, które w zasadzie nie mają życia poza tym. Ich samych już tam w środku nie ma. Wywiało, wyciekło. Mama zombie. Dzień i noc żywych trupów.
Bez wpisywania w google, obstawiam, że istnieją fora, na których straumatyzowani synowie i zestresowane córki zwierzają się sobie ze swoich mam wampirzyc, które żyją ich życiem.
- Moja dzwoni do mnie co najmniej raz dziennie. Pyta, jaka pogoda, jak się czuję i czy jadłem.
- To masz szczęście, bo moja do mnie przychodzi i spędza u mnie codziennie pół dnia. Ręce mi się trzęsą, jak zbliża się godzina, w której wiem, że znów przyjdzie.
- Ja ze swoją mieszkam. Wiem, że kiedy wychodzę, przeszukuje moje szuflady, półki, notatki, kieszenie, szpera w internecie na moich kontach, czyha na pozostawioną niebacznie komórkę. Bez złych intencji. Po prostu chce wiedzieć wszystko i ciągle jej mało.

Możemy też sobie wyobrazić odpowiedź psychologa.
- Drogi Romeo, twoja mama jest przypuszczalnie kobietą, której jedynym celem w życiu było posiadanie domu i rodziny. Nigdy niczym innym się nie interesowała. Nigdy na niczym innym nie umiała się do końca skupić. To i tylko to miało dać spełnienie. Do męża zdążyła się już rozczarować. On i spełnienie? Szkoda słów. Dlatego na ciebie spadł ciężar, którego nie jesteś w stanie unieść. Ciężar podtrzymywania sensu jej dalszego życia. W trosce o was, odradzałbym radykalne i gwałtowne rozwiązania. Jeśli kochasz matkę i zależy ci na niej, postaraj się wzbudzić w niej jakieś zainteresowania, rozbudzić w niej pasję inną niż dom i rodzina. Może warto odszukać jakieś koleżanki z klasy, zorganizować wspólne party, poznać mamę z kimś ciekawym. A jednocześnie spokojnie acz stanowczo się od niej uwolnić.

RODZICE, DLA KTÓRYCH NAJWAŻNIEJSZE JEST DOBRO ICH DZIECI, SĄ STRASZNI !!!!

Koniec jest żałosny. Pan Montecchi w jednym zdaniu wspomina, że żona umarła z żalu, kiedy Romea wygnano.
Co jest nieprawdą. Bo umarła dużo, dużo wcześniej. Ciało, na którym ten żywy trup wampirzył, przestało być dostępne. Pani Montecchi poszła więc czekać na synka w zaświatach. W piekle.

Litera V w LOVE wskazuje na panią Montecchi. W tej roli Maria Robaszkiewicz.
Fot. Magda Hueckel.

Julia lubi horrory

To jest wywiad z Julią, którą gra Katarzyna Maria Zielińska.
Podkreślam, nie z Katarzyną Marią Zielińską jest to wywiad, ale z Julią! Z Julią Capuletti. Którą ona gra.
 

Julio, lubisz rozmawiać?

Nie.


Dlaczego?

Bo nie lubię.


Dlaczego nie lubisz rozmawiać, Julio?

Bo nie lubię rozmawiać z nikim. Czasami tylko z Martą. Matka mnie wkurza. Ojciec ma ciągle pretensje.


Gdybyś mogła, gdyby ci się chciało rozmawiać, co byś powiedziała? Na przykład co byś powiedziała matce?

Żeby przestała udawać, że się tak świetnie trzyma. Że wcale nie musi tkwić w tej konstrukcji pseudorodzinnej. Że to ściemnianie jest żenujące. I to udawanie, że jej to nie boli. Że ma wypaczone pojęcie na temat miłości.

GŁOS Z OFFU I że powinna się zakochać.

I że powinna się zakochać.

Naprawdę uważasz, że matka się powinna zakochać?

Uważam, że mogłaby otworzyć swoje serce na drugiego człowieka. Może powinna zakochać się również w sobie.

A ty siebie kochasz?

Ja w ogóle nie wiem, co to jest miłość.

No to czemu chcesz tego dla matki?

To chyba matka powinna dawać mi jakieś wzorce, nie? Najpierw niech ona się zakocha, niech zobaczę, że to jest w ogóle możliwe. Bo jeżeli to z ojcem to jest miłość, to ja dziękuję.
A tu, popatrz, mam swój amulet. Serduszko takie, popatrz, otwiera się.

Do czego służy taki amulet?

Żeby mi pomógł w końcu kogoś poznać. Chcę kogoś poznać, żeby uciec z tego domu. Nie czuję się w nim bezpiecznie. Tu cały czas jest lęk, nienawiść, krzyki.


GŁOS Z OFFU: Ile ty masz lat, Julia?

Nie wiem.


Masz trzydzieści lat, czy coś koło tego, tak?

Nie wiem.


GŁOS Z OFFU: Jak to nie wiesz? Za mało, żeby kierować swoim życiem, za dużo, żeby być dzieckiem. Czy odwrotnie?

Boję się kierować swoim życiem, bo nie mam prawdziwych wzorców, które dałyby mi pewność siebie. Nikt mi nie pokazał, jak zarządzać swoim życiem.


GŁOS Z OFFU: Chodzisz do psychoterapeuty?

Marta jest moim psychoterapeutą.


GŁOS Z OFFU:  Tak gadasz, jakbyś chodziła do psychoterapeuty.

Chyba ty.


GŁOS Z OFFU: Jak się onanizujesz, to o czym myślisz?

Następne pytanie.


GŁOS Z OFFU: O czym myślisz, jak się nie onanizujesz?

Lubię czytać książki.

Jakie?

Horrory. Lubię wchodzić w ten świat. Lubię być obserwatorem. Kierującym.


Jaki masz plan na życie?

Chciałabym uciec z domu.


Czemu tego nie zrobisz?

Bo mam wyrzuty sumienia z powodu matki.
 Chodzi o to, żeby nie sterowali moim życiem. Ale nie mam pomysłu na życie, oprócz tego, że jest mi niedobrze tu gdzie jestem.

Ale z czego się boisz zrezygnować?

Z wszystkiego.
Ale chciałabym powiedzieć że odkryłam, że jest taki syndrom miłości niespełnionej. To jest bardzo podniecające, kiedy coś jest zakazane. Kiedy trzeba się ukrywać, kiedy ma się swoje tajemnice.

Co ty ukrywasz?
Są pewne sprawy, o których nie mogę powiedzieć. Dotyczą relacji z ojcem.

GŁOS Z OFFU Kto ci to wmówił? Psychoterapeuta?

Za dużo książek się naczytałam. Tak naprawdę jestem w jakiejś megadupie, przepraszam za wyrażenie. Jestem w takim punkcie, że nie wiem, co ze sobą zrobić.

Zakochać się, podróżować po świecie?

Chciałabym najpierw kogoś poznać.


Wokół ciebie jest mnóstwo chłopaków.

No proszę cię! Widziałeś ich? Umówić cię z nimi?


Co ty robisz w życiu?

Maluję.

GŁOS Z OFFU: Siebie chyba.

Konwalie. Rysuję dużo. Chciałabym mieć tatuaż.


To czemu nie masz?

Co ty? Ojciec by mnie zabił.


Czego się boisz najbardziej?

Boję się wylądować w takiej sytuacji, jak moja matka. Być w sytuacji, której nie cierpię. Mieć dzieci, których nie cierpię.


Boisz się śmierci?

Śmierć mnie paraliżuje. Czasami wpadam w stan czarnej dziury. I wyobrażam sobie śmierć, jako czarną dziurę. Może to od tych horrorów.

Coś o kobietach

Napisz coś o kobietach, napisz coś o kobietach!

Generalnie kobiety w tej sztuce mają przerąbane.

Porządek dnia pani Montecchi i pani Capuletti:
1. W co się ubrać?
2. I co?

Na zdjęciu: Anna Moskal jako pani Capuletti, Mariusz Benoit jako pan Capuletti, Eliza Borowska jako Marta. Fotografowała Magda Hueckel.

Z notesika Julii. Pisałam całą noc.

chciałabym mieć udane życie

chciałabym mieć udany seks

chciałabym mieć udane małżeństwo

chciałabym mieć udane dzieci

chciałabym mieć coś żywego

chciałabym żeby wszystko co się wydarza miało sens

chciałabym móc robić czasem coś bez sensu poza wszystkim

chciałabym mieć piękne nogi

chciałabym żeby to co się pojawia mi w głowie było pożyteczne

chciałabym nieużyteczności

chciałabym czasem nie oddychać

chciałabym spać bez snu

chciałabym mieć piękne piękne sny

chciałabym żeby w tych snach przydarzyło się wszystko co nie może się zdarzyć na jawie

chciałabym zasnąć nie myśląc

chciałabym umieć prowadzić samolot

chciałabym umieć prowadzić rakietę kosmiczną

chciałabym umieć prowadzić łódź podwodną

chciałabym umieć prowadzić wielką ciężarówkę

chciałabym umieć okiełznać najdzikszego konia

chciałabym spaść z bardzo wysoka

chciałabym być bezpieczna

chciałabym żeby nic się nie zmieniało

chciałabym doświadczyć całej różnorodności świata całego przepychu

chciałabym żyć skromnie

chciałabym nie mieć żadnych potrzeb

chciałabym umrzeć

chciałabym urodzić się znowu

chciałabym żyć w dwóch w trzech postaciach naraz

chciałabym wchodzić sobie w kogo zechcę idę ulicą patrzę wejdę sobie w nią i jestem nią nim jak długo chcę a potem wychodzę

chciałabym żeby wszystkie rzeczy które mi się dzieją dało się odwrócić i zrobić jeszcze raz

albo nie zrobić

chciałabym nie wiedzieć o niektórych rzeczach że można je odwrócić

chciałabym się utopić

chciałabym być rybą

chciałabym pływać po oceanach świata zwiedzić rów mariański

chciałabym mieć rolki

chciałabym być rybą i mieć rolki jednocześnie

chciałabym jeździć po rowie mariańskim na rolkach

chciałabym żebyś zgadywał moje myśli

chciałabym żebyś nie wiedział co naprawdę myślę

chciałabym umieć wszystko i nie musieć korzystać z tej wiedzy

chciałabym fruwać

chciałabym gwizdać na palcach w trakcie fruwania i krzyczeć patrzcie fruwam

chciałabym się powiesić i zobaczyć jak to jest kiedy mnie nie ma

chciałabym zobaczyć swój pogrzeb

chciałabym zobaczyć jak wszyscy po mnie płaczą

chciałabym zobaczyć kto nie płacze

chciałabym zobaczyć kto nawet się śmieje

chciałabym umieć straszyć

chciałabym umieć kogoś podduszać we śnie siedzieć mu w gardle siedzieć mu na piersi i szeptać słodkie słowa zemsty

chciałabym być lalką

chciałabym żeby stroić mnie w ładne ubrania wstążki i falbanki

chciałabym mieć prześliczne czerwone buciki

chciałabym nic nie robić tylko leżeć i być przebieraną lalką

chciałabym być porzuconą lalką na śmietniku

chciałabym żebyś mnie znalazł

chciałabym jeść buraki bo chciałabym być zdrowa

chciałabym polubić jedzenie buraków

chciałabym dużo jeździć na rowerze

chciałabym dużo tańczyć

chciałabym tańczyć takie tańce jak polka kujawiak obertas ale też fokstrot cza cza walc

chciałabym żeby mnie wszyscy widzieli jak tańczę

chciałabym żebyś tylko ty mnie widział

chciałabym śpiewać tak pięknie że byś nie mógł wytrzymać i żebyś się musiał przywiązywać i byłbyś związany a ja chciałabym chodzić przed tobą i śpiewać

chciałabym się rozebrać przed tobą i żebyś nie mógł mnie dotykać

chciałabym żebyś robił ze mną wszystko na co ci przyjdzie ochota

chciałabym umieć zgadywać na co masz ochotę

chciałabym żebyś zawsze miał ochotę na mnie

chciałabym orzeszki

chciałabym coś zjeść

chciałabym czegoś się napić

chciałabym zapomnieć o wszystkim

chciałabym nie chcieć

chciałabym żyć na pustyni mieć długą brodę i zjadać ślimaki

chciałabym żeby ślimaki żyły na pustyni

chciałabym się niczym nie brzydzić

chciałabym nie sikać

chciałabym nie mieć okresu

chciałabym nie mieć piersi

chciałabym nie mieć dłoni i paznokci

chciałabym nie mieć szyi

chciałabym nie mieć dupy

chciałabym nie mieć cipy

chciałabym nie mieć żołądka

chciałabym nie mieć przełyku

chciałabym nie mieć języka

chciałabym nie mieć uszu

chciałabym nie mieć oczu

chciałabym nie mieć ciała

chciałabym nie wiedzieć że nie mam już ciała

chciałabym żeby nie bolało

chciałabym zasnąć

chciałabym wyjechać gdzieś gdzie nikt nie będzie mnie znał

chciałabym być bogiem ale żeby nikt nie wiedział że to ja jestem bogiem

chciałabym być matką boską

chciałabym być matką boską maryją

chciałabym mieszkać na gwieździe i opuszczać się na niej jak pajęczyca na ziemię

chciałabym mieć piętnaście pięknych nóg

chciałabym wysnuwać z siebie nić która bez udziału mojej świadomości będzie układać się w najpiękniejsze kształty

chciałabym wyć do księżyca

chciałabym zdrapać z siebie skórę całą skórę

chciałabym być śmiercią i przyjść do siebie samej i rozmawiać z sobą

chciałabym mieć niesłychane przygody

chciałabym mieć takie przygody jakich nie jestem w stanie sobie wyobrazić

chciałabym żeby wszystkie przygody dobrze się kończyły

chciałabym żeby wszystko się świetnie kończyło

chciałabym żeby nigdy nic się kończyło ostatecznie

chciałabym żeby rzeczy które chciałabym żeby się skończyły nigdy się nie wydarzyły

chciałabym żeby wydarzały się tylko te rzeczy które chciałabym żeby się nigdy nie skończyły

chciałabym przestać

chciałabym już skończyć

chciałabym wszystko powkładać do kieszeni i wyjąć następnym razem

chciałabym mieć pawie pióra

chciałabym je jeść

chciałabym żeby były słodkie

chciałabym nie mieć twarzy

chciałabym zawsze mówić same nowe rzeczy

chciałabym być oryginalna

chciałabym być zwykła

chciałabym być wyjątkowa

chciałabym być niesłychanie wyjątkowa

chciałabym być dziewczyną z sąsiedztwa

chciałabym być joanną d’arc

chciałabym być królem zygmuntem

chciałabym być kotem

chciałabym być ptakiem

chciałabym być psem

chciałabym żebyś wiedział że jestem kotem ptakiem psem

chciałabym żeby to było naprawdę

chciałabym dotrzeć wreszcie do jakiejś mety i zacząć następny wyścig

chciałabym ucichnąć

chciałabym krzyczeć

chciałabym zedrzeć gardło w krzyku

chciałabym się rozpalić

chciałabym płonąć jak pochodnia

chciałabym być płonącą księżniczką

chciałabym być żabą

chciałabym być świeczką w torcie

chciałabym być płomieniem niczym więcej tylko płonącym płomieniem

chciałabym żeby wybuchła wojna

chciałabym uciekać

chciałabym się bać

chciałabym cierpieć

chciałabym strasznie cierpieć

chciałabym doznać męki krzywdy i boleści

chciałabym umieć to wytrzymać ale chciałabym żeby to było całkiem na krawędzi mojej wytrzymałości tak żebym nie wiedziała czy rzeczywiście jeszcze wytrzymuję

chciałabym poczuć niezwykłą piękną cudowną jedyną i niepowtarzalną nie do opisania ulgę

chciałabym poczuć że takie rzeczy zdarzają się tylko raz w życiu

chciałabym nie myśleć

chciałabym być samym bezmyślnym uczuciem błąkającym się po świecie i miotanym wiatrem

chciałabym zgasnąć

chciałabym się rozpalić na nowo

chciałabym nie pamiętać poprzednich rozpaleń

chciałabym się rozpalać wciąż na nowo i nie pamiętać poprzednich rozpaleń

chciałabym mieć je w sobie ale nieświadomie

chciałabym żeby to dokądś zmierzało

chciałabym wiedzieć dokąd

chciałabym żeby to było coś wartego uwagi

chciałabym się pociąć i posklejać na nowo

chciałabym rozkwitnąć

chciałabym żeby przyleciała do mnie pszczółka maja i mnie zapyliła

chciałabym być totalnie bezwstydna

chciałabym być bez kultury

chciałabym chodzić bez majtek

chciałabym robić to z każdym i o każdej porze

chciałabym żeby mi dali spokój

chciałabym iść spać

chciałabym być swoim własnym snem

chciałabym być swoim własnym snem

chciałabym otrzeźwieć

chciałabym być konkretna

chciałabym konkretnie zająć się konkretnym życiem

chciałabym mieć dobre rozeznanie w sytuacji

chciałabym być szefem rządu

chciałabym żeby źli przegrali a dobrzy wygrali

chciałabym być szefem rządu dobrych

chciałabym być zła i być szefem rządu dobrych

chciałabym zniszczyć rząd dobrych od środka

chciałabym żeby na całym świecie zapanowało absolutne zło

chciałabym żeby to stało się za moją sprawą

chciałabym być najgorszą z najgorszych sprawczynią

chciałabym być diablicą czarownicą lilith

chciałabym pożądać dobra

chciałabym dążyć do dobra tęsknić za nim i chciałabym mieć świadomość że jest nieosiągalne że ja go nie osiągnę

chciałabym czuć naprawdę wielki wielki smutek

chciałabym umieć się cieszyć z małych rzeczy

chciałabym się pieścić

chciałabym wiedzieć że to nie jestem ja

chciałabym przeklinać

chciałabym przeklinać dzień w którym przyszłam na świat

chciałabym kochać moją mamę

chciałabym kochać moich rodziców i moją babcię i dziadka i moją drugą babcię i drugiego dziadka i moje rodzeństwo i wszystkich wujków i ciocie

chciałabym żeby wszyscy zjeżdżali na duże rodzinne imprezy

chciałabym siedzieć pod stołem i czekać aż się skończy

chciałabym przestać

chciałabym oddychać

chciałabym się obudzić

chciałabym się obudzić

chciałabym się obudzić

chciałabym się obudzić

chciałabym jeść

chciałabym się bawić

chciałabym żeby to się działo naprawdę

chciałabym wiedzieć co to znaczy prawda

chciałabym nie zastanawiać się nad takimi rzeczami

chciałabym pójść do siebie

chciałabym wypić kawę

chciałabym żebyś mi zrobił kawę i posiedział ze mną

chciałabym doskwierać

chciałabym być twoją matką

chciałabym szumieć

chciałabym być w twojej głowie

chciałabym być kominem z którego leci i dym i ten dym wszystko ogarnia  i wszyscy są zadymieni dymem i tego nie wiedzą bo to jest bardzo delikatny dym

chciałabym być podłogą w pociągu

chciałabym być bólem

chciałabym być samą rozkoszą

chciałabym być radością z otworzenia drzwi w jadącym pociągu

chciałabym być krzykiem

chciałabym być wielką wielką kulą

chciałabym być słońcem

chciałabym być słońcem z którego powstają inne słońca

chciałabym być ekierką

chciałabym być czymś zwykłym

chciałabym być czymś małym i zwykłym

chciałabym być długopisem

chciałabym być klawiszem w twojej klawiaturze

chciałabym być twoim telefonem komórkowym

chciałabym być peruką

chciałabym być perukarnią w której powstają peruki

chciałabym być lasem

chciałabym być lasem ołówków

chciałabym być muszlą

chciałabym być dnem morza

chciałabym być rozchylonymi nogami

chciałabym być w środku samej siebie

chciałabym być ślimakiem

chciałabym być ślimakiem na pustyni

chciałabym być ślimakiem na pustyni i wyć

chciałabym być ślimakiem na pustyni i wyć do słońca

chciałabym być ślimakiem na pustyni i wyć do słońca które

chciałabym być ślimakiem na pustyni i wyć do słońca które pęka

chciałabym się czołgać brzuchem o piasek ciągnąć szurać szorować ocierać

chciałabym żeby ocierający mój brzuch suchy piach zdarł mi skórę

chciałabym żeby mój śluz i moja krew zwilżyły ten piasek

chciałabym żeby z tych zwilżeń i piasku powstawały perły

chciałabym być przy tym jak powstają

chciałabym żeby powstawały dwa tysiące lat

chciałabym na to patrzeć

chciałabym żebyś je znalazł

Brak

BENVOLIO
Witaj, kuzynie; o tak wczesnej porze
Na nogach?

ROMEO
Wczesnej? Jeszcze nie południe?

BENVOLIO
Biła dopiero dziewiąta.

ROMEO
W zgryzocie
godziny wloką się dłużej. [...]

BENVOLIO
Ale przez co tak ci się czas dłuży?

ROMEO
Przez to, że nie mam tego, co go skraca.

BENVOLIO
A więc to miłość winna?

ROMEO
Nie, jej brak.

Melancholia

Przed wschodem słońca złoci chłopcy, nie mogąc zasnąć po przygodach nocnych, snują się po przemieściach, wpatrując się w dal, żarci melancholią.
Benvolio wygadał się staremu Montecchi, że, gdy sam tak snuł się, znów widział Romea też snującego się.
- Lecz na mój widok skrył się w leśnym gąszczu. Pojmując jego stan ducha - bo sam łaknąłem w owej chwili samotności, zmęczony ludźmi włącznie z samym sobą - zamiast iść za nim, ruszyłem przed siebie, rad, że nie muszę narzucać się komuś, kto nie ma wielkiej ochoty mnie spotkać.
Srebrni rodzice zaniepokojeni wzywają do swych złotych synów medyków, radząc się, co począć.

LEKARZ 1
Kawa. Ten czarny napój, którego obecność zawdzięczamy dzielności Kolumba, choć w naszych oczach straciła już ów urok egzotyki, pomaga. Aromatyczny napar z egzotycznych roślin zawiera składniki pomagające zwalczyć melancholię. Ożywia krążenia, a jak powszechnie wiadomo, melancholia spowodowana jest spowolnieniem krążenia krwi w żyłach i wskutek tegoż krwi owej zgęstnieniem. Filiżanka double espresso rozwieje złe myśli, przemieni żółć, która zamula komórki mózgowe, ożywczą, egzotyczną czernią.

LEKARZ 2
To przestarzały pogląd. Dziś wiadomo, że kawa pomaga na krótko. Na dłuższą metę wywołuje rozchwianie psychiczne i uzależnienie, które w rezultacie potęguje skłonność do melancholii, jak wszystkie substancje przychodzące z zewnątrz, w tym toksyny z zanieczyszczeń, których pełno w naszym mieście, wszystkie te wyziewy, których nie widząc, wdychamy, a które rozbrajają naturalne skłonności człowieka do życia, do działania, energii. Zalecam wyjazd na wieś, w góry,  na odludne plaże, gdziekolwiek poza miasto, na łono natury.

LEKARZ 3
Melancholia to szczególnie znieczulenie ciała. Brak reakcji na wydarzenia pozytywne. Nieumiejętność przeżywania radości, których przecież zdrowemu człowiekowi na co dzień nie brakuje. W człowieku zdrowym zwykły listek z drzewa z jego porządkiem, z symetrią, z tajemniczym pięknem, wywołuje radość. Radość istnienia, przeżywania, bycia pośród tego świata. Melancholik tego nie potrafi, jako znieczulony, odgrodzony ścianą. Przyczyna tkwi wewnątrz organizmu, niezależnie od wszelkich zdarzeń z zewnątrz. Gdyby to zależało od świata zewnętrznego, na przykład od zanieczyszczeń, jak utrzymuje mój przedmówca, wszyscy mieszkańcy miasta z dnia na dzień w coraz głębszej pogrążaliby się melancholii. Tymczasem dotyczy to tylko niektórych, jak nowotwór. I jak chorobę należy melancholię leczyć przy pomocy dostępnych nam środków medycznych.

LEKARZ 4
W całości niemal zgadzam się ze zdaniem mojego przedmówcy z wyjątkiem puenty. Środki medyczne, oparte, jak wiadomo, w stu procentach na chemii, na łączeniu ze sobą substancji sfabrykowanych przez człowieka, których pełne działanie znać będziemy może dopiero w trzecim, czwartym, piątym pokoleniu, nie są więc warte, proszę wybaczyć, szanowni koledzy, lekarze, polecenia. Tym bardziej, że nie mamy do czynienia ze stanem klinicznym. Wzdychanie i patrzenie w dal oraz przechadzki przed wschodem słońca to nie jest jeszcze powód, aby uciekać się do tak drastycznych środków, jak chemikalia, jakimi są leki. Polecam zioła, szczególnie melissę.

LEKARZ 5
Melancholia to choroba duszy dotykająca osoby inteligentne i wyrafinowane. Proszę zauważyć, że prostak i cham nie przeżywa nigdy melancholii. Ów dotyk bogini zwanej Melancholią bywa nadzwyczaj twórczy. Jego efektem jest sztuka, kultura i cywilizacja. Lecząc tę dziwną chorobę, leczymy ludzkość z kultury. Tylko i jedynie na podłożu zwanym melancholią rodzą się geniusze. Z serca radzę zatem zostawić Romea w spokoju.

LEKARZ 6
Bzdura. O ile zgodzę się, że choroba ta dotyka jednostki wrażliwe, czyste, o szczególnym wyrafinowaniu ducha, czywistym faktem jest, że melancholia szkodzi. Uniemożliwia działanie, blokuje i paraliżuje. Złudzenia, że można wyleczyć ją kawą, podobne są mrzonkom. Aktywność fizyczna, gimnastyka, jazda na welocypedzie, częste kąpiele, masaże, wreszcie ciężka praca fizyczna mogą pomóc uporać się z tą przypadłością. Dowód? Niewolnik nie choruję. Postuluję zsyłanie melancholików do obozów pracy.

LEKARZ 7
Melancholia dotyka nie tylko poszczególnych osób. Znane są przypadki, kiedy ogarnia całe grupy społeczne, całe państwa i całe narody. Jej przyczyną jest uświadomienie sobie niemożności działań, które miałyby jakiekolwiek istotne znaczenie. Przykładowo kraj, który stracił status imperium i który popada w prowincjonalność, gdzie wszelkie działania skazane są na małość i na nieistotność, popada w ogólną, gremialną melancholię. Podobnież człowiek syty, który ma już wszystko, któremu pozornie do szczęścia nic nie trzeba. A przecież, jak każdemu, bo jest w naturze człowieka, trzeba mu możliwości działania, uporczywej pracy, wysiłku, którego sens widzi, budowania czegoś, stwarzania, wytwarzania sensu lub rzeczy, które do tworzenia sensu mogą się przyczyniać. Gdy takiej możliwości nie ma, rodzi się choroba zwana melancholią. Nie ma na nią leku. A jeśli jest, to bałbym się go nazwać i niech Bóg broni, niech Bóg nas ocali, panowie, przed lekiem na melancholię.

Wybierz odpowiedź!

Z notesika Julii

                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja            ?           ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja                         ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja
                                           ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja ja





                                     
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ???????????????                           ???????????????
                                          ???????????????                           ???????????????
                                          ???????????????                           ???????????????
                                          ???????????????            on           ???????????????
                                          ???????????????                           ???????????????
                                          ???????????????                           ???????????????                    
                                          ???????????????                           ???????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????
                                          ????????????????????????????????????????????????????

Wojna

Słowem "pokój" brzydzę się tak samo jak piekłem - mówi Tybalt, kuzyn Julii.
Dlaczego Tybalt brzydzi się piekłem? Czym się brzydzi? Czymś nieludzkim, nieboskim, złym. Pokój pochodzi od diabła - taka jest wiara Tybalta. - Bóg jest po stronie wojny.
Kojarzą się słowa Tybalta ze słynnym ewangelicznym cytatem:
"Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz."

Bohaterowie Szekspira to ludzie bogaci i syci. Żyją w luskusie, dostatku i w poczuciu bezpieczeństwa, no bo któż może im zagrozić?

Obowiązkiem wykształconego człowieka było wówczas znać pisma Arystotelesa, który mówił tak:

Poczucie bezpieczeństwa to groźna choroba. Zmiękcza i psuje narody i ludzi. Bezpieczne państwo traci powściągliwość. Rozsądek nie idzie w parze z dobrobytem. Spokój, sytość i poczucie bezpieczeństwa zawsze i wszędzie kończą się upadkiem. Próżniactwo, ucieczka od trudu i od dyscypliny, przyjemność, beztroska i spokój – to dążenia ludzi, którzy marnują życie na czymś podobnym zabawie i tracą oparcie, bo nie chcą oparcia. 

Arystoteles radzi uczniowi swemu, Aleksandrowi Wielkiemu utrzymywać państwo w stanie ciągłej wojny, oczywiście najlepiej bez zniszczeń w państwie, a więc najlepiej z daleka od granic.
Również wojna między rodami Montecchich i Capulettich rozgrywa się poza granicami ich majątków. Na ulicy. Obejmuje wszystkich.
Najpierw słudzy okładają się nawzajem - to zwykła wojna, naturalna.
Potem wchodzi Benvolio, jako apostoł pokoju.
- Odstąpcie, głupcy i schowajcie miecze! - woła, kiedy sam robi dokładnie odwrotnie, bo swój miecz wyciąga. Wyciąga go po to, oczywiście, żeby walczyć o pokój.
- Przywracam tylko pokój - tłumaczy Tybaltowi.
Tybalt go wyśmiewa:
- Broń w ręku, a ty mówisz o pokoju?
Przypominają się wszystkie polityczne slogany o -przywracaniu pokoju-, który to pokój przywraca się zawsze zbrojnie. Ileż tego było w historii. Od początku świata nieustannie ktoś przywraca pokój.
Tybalt takim gadaniem pogardza. Wyciąga broń i z okrzykiem "Stawaj, ty tchórzu!" rusza do walki.
Na to wchodzi oficer.
- Chwytajcie za pałki i halabardy! Przyłożyć im zdrowo! - woła do mieszczan. Tym razem to wojna o to, aby ukarać prowadzących wojnę. Wojna zagniewanych.
Na to wchodzi stary Capuletti i stary Montecchi, którzy chwytają za broń i wyzywają się wzajem od zbirów i ramoli. A każdy z nich z żoną. A żona każdego z nich walczy ze swoim mężem.
- Laski ci raczej trzeba: ledwie chodzisz - wyśmiewa Capulettiego pani Capuletti, gdy ten woła o rapier.
- Na krok cię nie puszczę - przytrzymuje siłą pani Montecchi swojego męża.
Na to wchodzi Książę z orszakiem, który żąda od wszystkich obecnych "pod groźbą śmierci, aby się rozeszli". To jest ten najsilniejszy, który teoretycznie może zabić wszystkich i nie omieszkał od razu ten argument niepodważalny wytoczyć.

Mamy więc wojnę totalną. Na wszystkich poziomach. Pomiędzy wszystkimi - od sług poprzez mieszczan po Księcia. Wojna określa ten świat, ustawia go, powoduje, że jest w nim jakieś życie. Inaczej sczezłby w sytości i lenistwie.
- Wojna jest higieną świata - mówi Marinetti, Jezus Chrystus, Tybalt.

Nasz synek, Romeo

Romeo udziela wywiadu - cd.

W roli Romea - Jacek Beller

GŁOS Z OFFU  Romeo, z czego ty żyjesz?

ROMEO: Co to w ogóle za pytanie? Znaczy co? Czy pracuję?

...

Robię muzykę.

GŁOS Z OFFU  Nie robisz. Nie kłam.

AP: Jak w ogóle twoje życie wygląda?

Nie wygląda.

To co robisz w życiu. Śpisz, budzisz się i co?

Na ile mam być szczery?

...

Kogo to tak naprawdę interesuje.

Na czym ci upływa dzień?

Budzę się rano

GŁOS Z OFFU Nie budzi się rano!

Niejednemu psu Azor.

Zaczyna się od telefonu, który oczywiście dzwoni. Kto dzwoni? Benvolio. I zaczynamy zabawę.

Co to jest zabawa?

Zabawny jest na przykład Benvolio. Z którym bardzo dobrze mi się spędza czas. Mamy do siebie ogromne zaufanie. To jest jedyny człowiek, z którym nie wymieniłem się żadną kobietą. Nie mam aż takiego zaufania do Merkucja. Mam takie wrażenie, że Merkucji ciągle mnie rozlicza. Nie, nas pewno nie mam do niego zaufania... Spędzamy czas przeważnie w trójke. Merkucjo musi się do nas dołączyć, bo nie ma co robić.

I tylko zabawa, zabawa i zabawa?

Wyobraź sobie, że jesteś przygotowywany przwz swoich rodziców do zajęcia w przyszłości ich miejsca, do tego, że będziesz prowadził firmę. Jesteś w tym od początku, widzisz wszystko, automatycznie cię to zaczyna kręcić i zaczynasz to umieć. Po pewnym czasie widzisz, że nie jest to najlepsze zajęcie dla ciebie i że to jest przeraźliwie nudne i nie chcesz już przykładać do tego ręki. A i tak konto bankowe jest zapełnione. I nie interesuje cię już ani robota, ani pieniądze. Chcesz być obok tego. A jak zaczynasz patrzeć z dystansem, to jest jeszcze bardziej żenujące.

GŁOS Z OFFU ----- A powiedz o matce!

Matka to akurat to jedyna osoba, w stosunku do której mam wyrzuty sumienia. Jak jej nie ma, to mam okrutne wyrzuty sumienia, a jak tylko jest w promieniu 10 metrów ode mnie, to tak mnie potwornie irytuje jakoś, ale tak strasznie, że aż zastanawiam się, czy to nie jest na krawędzi choroby jakiejś. Ta jej nadgorliwość!

GŁOS Z OFFU ---- Widzi w tobie ciągle dziecko.

Oczywiście że tak! Naturalnie! I słuchasz tego, co ona mówi od tylu lat. I narasta to w tobie do tego stopnia... Mam wrażenie, że to jest rodzaj szantażu z jej strony i że się tak naprawdę żywi tą swoją nadopiekuńczościa, że ona się tym karmi. Rozmawiałem z nią, jeśli chodzi o te tematy, starałem się jej to wyperswadować. Ale cały czas ta kobieta automatycznie uruchamia we mnie agresję.

Skąd te wyrzuty sumienia w takim razie?

Nie wiem.

Czujesz się winny?

Nie wiem, czy to jest rodzaj winy.

Może czujesz się winny, że nie spełnisz oczekiwań.

Czuję się winny, kiedy jestem z nią i kiedy mnie nie ma.  Komu ja to wszystko mam powiedzieć?

Rozmawiał A. Pałyga i GŁOS Z OFFU.